دست برتافتن
لغت‌نامه دهخدا
دست برتافتن . [ دَ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) پیچاندن دست .
- دست شکیب کسی برتافتن ؛ صبر از او بردن :
آرام دلم بستدی و دست شکیبم
برتافتی و پنجه ٔ صبرم بشکستی .
- دست کسی را برتافتن ؛ آزار و گزند بدو رساندن :
عاجز باشد که دست قوت یابد
برخیزد و دست عاجزان برتابد.
- دست شکیب کسی برتافتن ؛ صبر از او بردن :
آرام دلم بستدی و دست شکیبم
برتافتی و پنجه ٔ صبرم بشکستی .
سعدی .
- دست کسی را برتافتن ؛ آزار و گزند بدو رساندن :
عاجز باشد که دست قوت یابد
برخیزد و دست عاجزان برتابد.
سعدی .
