دست سوخته
لغتنامه دهخدا
دست سوخته . [ دَ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) سوخته دست . آسیب به دست رسیده . رنج سوختن دست کشیده :
ما را چو دست سوخته میداشتی بعدل
در پای ظلم سوخته جان چون گذاشتی .
ما را چو دست سوخته میداشتی بعدل
در پای ظلم سوخته جان چون گذاشتی .
خاقانی .