دست فشان
لغتنامه دهخدا
دست فشان . [ دَ ف َ / ف ِ] (نف مرکب ، ق مرکب ) دست فشاننده . جنباننده ٔ دست . درحال فشاندن دست . || رقص کنان :
خیز و بالا بنما ای بت شیرین حرکات
کز سر جان و جهان دست فشان برخیزم .
رجوع به دست فشاندن شود.
خیز و بالا بنما ای بت شیرین حرکات
کز سر جان و جهان دست فشان برخیزم .
حافظ.
رجوع به دست فشاندن شود.