ترجمه مقاله

دشمن افکن

لغت‌نامه دهخدا

دشمن افکن . [ دُ م َ اَ ک َ ] (نف مرکب ) دشمن افکننده . دشمن افگن . آنکه دشمن را مغلوب سازد. محو کننده ٔ خصم :
دل روسیان از چنان زور دست
بر آن دشمن دشمن افکن شکست .

نظامی .


تا کی بود این گرگ ربائی ،بنمای
سرپنجه ٔ دشمن افکن ای شیر خدای .

حافظ.


و رجوع به دشمن فکن شود.
ترجمه مقاله