دشمن کش
لغت‌نامه دهخدا
دشمن کش . [ دُ م َ ک ُ ] (نف مرکب ) کشنده ٔدشمن . دشمن کشنده . کشنده ٔ خصم . عدو کش :
وزآن پس چنین گفت با سرکشان
که ای نامداران و دشمن کشان .
دو بهره ز گردان و گردنکشان
چه از گرزداران و دشمن کشان .
ضُبارم ؛ مرد دلاور و توانای دشمن کش . (منتهی الارب ).
وزآن پس چنین گفت با سرکشان
که ای نامداران و دشمن کشان .
فردوسی .
دو بهره ز گردان و گردنکشان
چه از گرزداران و دشمن کشان .
فردوسی .
ضُبارم ؛ مرد دلاور و توانای دشمن کش . (منتهی الارب ).
