دغبجةلغتنامه دهخدادغبجة. [ دَ ب َ ج َ ] (ع مص ) بر آبخور آوردن شتران را هر روز. || در ناز و نعمت بودن : هم یدغبجون أنفسهم . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
