دفراءلغتنامه دهخدادفراء. [ دَ ] (ع ص ) مؤنث أدفر. رجوع به ادفر شود. || گیاه بدبو که شتر آنرا نخورد. (منتهی الارب ). || کتیبة دفراء؛ لشکری که از وی بوی زنگ آهن آید. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
