دلربایی
لغت‌نامه دهخدا
دلربایی . [ دِ رُ ] (حامص مرکب ) عمل دلربا. دلربائی . ربایندگی دل . جلب قلوب :
نه عودی که خوش دم بسوزی چوعاشق
اگرچون شکر دلربایی نیابی .
چشم تو ز بهر دلربایی
در کردن سحر ذوفنون باد.
|| معشوق بودن . محبوب بودن :
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش .
نه عودی که خوش دم بسوزی چوعاشق
اگرچون شکر دلربایی نیابی .
خاقانی .
چشم تو ز بهر دلربایی
در کردن سحر ذوفنون باد.
حافظ.
|| معشوق بودن . محبوب بودن :
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش .
حافظ.
