دل بجایلغتنامه دهخدادل بجای . [ دِ ب ِ ] (ص مرکب ) (از: دل + به + جای ) شجاع و دلیر، مقابل دلشده . که از جای نرود. که ثبات و استقامت دارد : پادشاه هوشیار و دل بجای و بیدار باید. (راحة الصدور راوندی ).
