دمیری

دمیری .[ دَ ری ی ] (اِخ ) کمال الدین ابوالبقاء محمدبن موسی بن عیسی شافعی . متولد 742 و متوفی به سال 808 هَ . ق .در دمیره ٔ مصر بدنیا آمد و پس از تحصیل به گفتن شعرو تدریس حدیث پرداخت . از آثار اوست : 1 - حیوةالحیوان ، که در دو نسخه ٔ کوچک و بزرگ آن را ترتیب داد، بارها تجدید چاپ شده و بخش بزرگی از آن به زبان انگلیسی ترجمه گردیده است . 2 - الجوهر الفرید فی علم التوحید. 3 - النجم الوهاج فی شرح المنهاج در 4 جلد. (از معجم المطبوعات مصر) (از یادداشت مؤلف ). کمال الدین محمدبن موسی (حدود 742 - 808 هَ . ق .)، فقیه شافعی و عالم تفسیر و حدیث و ادب ، متوفای قاهره . در آغاز از راه خیاطی امرار معاش می کرد، و سپس به تحصیل علم پرداخت و به جایی رسید که اجازه ٔ تدریس و فتوی یافت . درجامع ازهر تدریس کرد. سالها عبادت ورزید و اغلب روزه داشت ، بین سال های 762 و 799 هَ . ق . شش بار به سفرحج رفت . شهرت دمیری به سبب کتاب حیات الحیوان اوست . اثر دیگرش الدیباجة در شرح سنن ابن ماجة است . رجوع به ریحانةالادب و مآخذ آن و دایرةالمعارف فارسی شود.