دندان فکن

دندان فکن . [ دَ ف َ / ف ِ ک َ ] (نف مرکب ) قسمی از ماهی که گوشت آن بغایت لذیذ و لطیف باشد. (غیاث ) (آنندراج ) :
ماهیش دندان فکن گشت و صدف گوهرنمای
گاو او عنبرفزای و ساحلش سنبل گیا.

خاقانی .