دنع
لغتنامه دهخدا
دنع. [ دَ ن َ ] (ع مص ) خواهان طعام و گرسنه گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || آزمند و امیدوار طعام گشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فروتنی نمودن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || خوار شدن . || ناکس و بخیل گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
