دنیایی

دنیایی . [ دُن ْ ] (ص نسبی ) دنیاوی . دنیوی . || (اِ) مال . مکنت . ثروت . (یادداشت مؤلف ) : از دنیایی آنچه بود ترک کردم الا اندک ضروری . (سفرنامه ٔ ناصرخسرو چ دبیرسیاقی حاشیه ٔ ص 2). و مرا از دنیایی چیزی نیست که تاوان بدهم . (قصص الانبیاء ص 142). احتیاج به دنیایی خواهد بود چون لشکر و اخراجات داری . (مزارات کرمان ص 122). رجوع به دنیا و دنیاوی شود.