دهن دوخته

دهن دوخته . [دَ هََ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) که دهان از گفتن بربندد. دهان بسته . زبان بسته . خاموشی گزیده :
کم سخنی دید دهن دوخته
چشم و زبانی ادب آموخته .

نظامی .

و رجوع به دهن دوختن شود.