دهید
لغت‌نامه دهخدا
دهید. [ دِ ] (فعل امر) به معنی بزنید و حمله کنید. فرمانی بوده است حمله کردن و زدن و کشتن را. (یادداشت مؤلف ). امر به زدن یعنی بزنید. (از برهان ).صاحب شرفنامه می گوید یعنی بزنید و فقط در همین صیغه ٔ امر بدین معنی استعمال می شود لاغیر. اما گفته ٔ او بر اساسی نیست و «ده » صیغه ٔ دیگر آن است :
شما روی یکسر سوی من نهید
چو من بر خروشم دمید و دهید.
پس از خشم فرمود کین را دهید
همه دستها را به خون درنهید.
و بویهی اسب تازی داشت خیاره با چندتن که نیک اسبه بودند بجستند و اوباش پیاده درماندند میان جویها و میان دره ها و حسن گفت دهید و حشمتی بزرگ افکنید به کشتن بسیار که کنید. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 43). ثم قال [ المنصور ] لاهل خراسان «دهید» فشدخوا بالعمد حتی سالت ادمغتهم ... ثم قال «دهید» فشدخ الکلبی معهم . (عیون الاخبار ج 2 ص 208).
شما روی یکسر سوی من نهید
چو من بر خروشم دمید و دهید.
فردوسی .
پس از خشم فرمود کین را دهید
همه دستها را به خون درنهید.
اسدی .
و بویهی اسب تازی داشت خیاره با چندتن که نیک اسبه بودند بجستند و اوباش پیاده درماندند میان جویها و میان دره ها و حسن گفت دهید و حشمتی بزرگ افکنید به کشتن بسیار که کنید. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 43). ثم قال [ المنصور ] لاهل خراسان «دهید» فشدخوا بالعمد حتی سالت ادمغتهم ... ثم قال «دهید» فشدخ الکلبی معهم . (عیون الاخبار ج 2 ص 208).
