دوانه

دوانه . [ دَ ن َ ] (نف ) نعت فاعلی از دویدن مثل : روانه از رفتن .
- دوانه گردیدن ؛ دوان شدن . دویدن . (یادداشت مؤلف ) :
از سوزش کون دوانه گردی
زآنگونه که در نیابدت تیر.

سوزنی .