دوبتی

دوبتی . [ دُ ب ُ ] (ص نسبی اِ مرکب ) منسوب به دوبت . دارای دوبت . || در اصطلاح مسکوکات ظاهراً سکه ٔ دارای دو نقش در طرفین یا دارای دو تصویر در دو جانب . در میزان طلا چنین بنظر می رسد که اصطلاح دوبتی اشاره است به دوکای ونیزی یا مسکوک معمول در ونیز از اصطلاح «اشرفی کهنه ٔ دوبتی » (یا «دوبتی کهنه ») معلوم می شود که رواج مسکوک طلا از قدیم معمول بوده است . (از سازمان اداری حکومت صفوی ص 112) : و عیار طلاء خلاصی روپوش نقره باید به عیار دوبتی کهنه رسیده باشد. (تذکرة الملوک چ دبیرسیاقی ص 22).