دودةلغتنامه دهخدادودة. [ دَ ] (ع اِ) بطن اوسط دماغ و از آن ، آن را دوده خوانند که چون کرمی باز شود و فراهم آید. (یادداشت مؤلف ). || نام آلتی است که بدان آب را تقطیر کنند. (یادداشت مؤلف ).
