دوشا

دوشا. (نف ) دوشنده . به قرینه ٔ کوشا و دانا و گویا تقاضا (اقتضا) می کند که به معنی دوشنده باشد. (از آنندراج ). || (ص لیاقت ) قابل دوشیدن . دوشیدنی . دوشانی . که توان دوشیدنش . دوشایی . که توان دوشید او را: گاودوشا. که می دوشند. شیرده . بسیارشیر. (یادداشت مؤلف ). هر حیوانی که آن را می دوشند از قبیل گاو و گوسپند. (از برهان ) (ناظم الاطباء) (از انجمن آرا) (از آنندراج ): حلوب . حلوبة؛ شتردوشا. (السامی فی الاسامی ) (دهار). حلبانة؛ شتردوشا. (تفلیسی ). لقوح ؛ شتردوشا. (مهذب الاسماء) :
همان گاودوشا به فرمانبری
همان تازی اسب رمنده فری .

فردوسی .

ز گاوان صدوسی هزار از شمار
ز میشان دوشا هزاران هزار.

اسدی .

گاودوشای عمر بدخواهش
بره ٔ خوان شیر گردون باد.

ابوالفرج رونی .

گاو دوشای عمر او ندهد
زین پس از خشکسال حادثه شیر.

انوری .

|| کسی که هرچه داشته باشد بتدریج از او بگیرند. (ناظم الاطباء) (از برهان ).