دوپر
لغتنامه دهخدا
دوپر. [ دُ پ َ ] (ص مرکب ) که دو تا پر دارد. دارای دو پر مانند تیر و نیزه .(یادداشت مؤلف ). با دو جناح ، چون مرغ :
خدنگ سه پرکرده ز آهن گذار
چو مرغ دوپر بر سر مرغزار.
|| قسمی از اقسام جو. (یادداشت مؤلف ).
خدنگ سه پرکرده ز آهن گذار
چو مرغ دوپر بر سر مرغزار.
نظامی .
|| قسمی از اقسام جو. (یادداشت مؤلف ).