دوکاسه
لغتنامه دهخدا
دوکاسه .[ دُ س َ / س ِ ] (ص مرکب ) که خرج از کسی جدا دارد. که مال از وی ممتاز دارد؛ دو کاسه بودن با کسی ، مالشان از یکدیگر جدا بودن . (یادداشت مؤلف ) :
با زن خویشتن دو کاسه مباش
وآنچه داری به سوی خود متراش .
با زن خویشتن دو کاسه مباش
وآنچه داری به سوی خود متراش .
اوحدی .