دوک

دوک . (اِخ ) نام بیابانی . (ناظم الاطباء). نام بیابانی بوده به آذرآبادگان . [ آذربایجان ] :
سپاهی گزین کرد از آزادگان
بیامد سوی آذر آبادگان ...
سراپرده زد شاه بر دشت دوک
سپاهی چنان گشن و رومی سلوک .

فردوسی .

سوی دشت دوک اندر آورد روی
همی شد خلیده دل و راهجوی .

فردوسی .

نشستند بر کوه دوک آن سران
نهاده دو دیده به فرمانبران .

فردوسی .