دوگاهه

دوگاهه . [ دُ هَِ ] (اِخ ) قصبه ای جزء دهستان حومه ٔ بخش رودبار شهرستان رشت . با 1290 تن سکنه . آب آن از روخانه ٔ دوگاهه محصول آنجا غلات ، گردو، بنشن و مرکبات . شغل اهالی زراعت و دکانداری و مکاری و گله داری . درسر راه شوسه واقع است و در فصل تابستان برای جمعآوری محصول و تغییر آب و هوا به ییلاق دوگاهه می روند. ییلاق دوگاهه در 20هزارگزی باختر دوگاهه قشلاقی واقع و راه آن مالرو و هوای آن لطیف و سالم است و مراتع مرغوبی دارد. ساکنین دوگاهه زمستان و بهار در محله ٔ پایین رودبار و از اول خرداد تا اوایل آذر در ییلاق بسر می برند. در ییلاق محصولات گندم و جو و بنشن عمل می آورندضمناً گله های خود را نگاهداری و پس از جمع محصول مراجعت می نمایند. زمستان متولی زیارتگاه و چند نفر برای پاسبانی خانه ها در آنجا ساکن هستند. پنج باب دکان سر راه شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).