دوگمانیلغتنامه دهخدادوگمانی . [ دُ گ ُ ] (حامص مرکب ) شک و تردید. (یادداشت مؤلف ) : دشمن را به استمالت بدست آوردن خوارتر که به مقاتلت از بیخ برکندن که استیصال دوگمانی بود و پیوستن و وصال تن آسانی . (راحةالصدور راوندی ).
