دویل

دویل . [ دُ ] (اِ) مکر و حیله و غدر. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از برهان ) (از فرهنگ جهانگیری ) (از انجمن آرا). || ابریشم گنده که از پیله حاصل شود و دو کرم در درون آن باشد. (ناظم الاطباء) (از برهان ) (آنندراج ) (از فرهنگ جهانگیری ).