دکاکینلغتنامه دهخدادکاکین . [ دَ ] (ع اِ) ج ِ دُکّان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به دکان شود : نسق تصفیف دکاکین آن رونق شکن رسته ٔ لؤلؤ خوشاب . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان آوی ص 54).
