دکرلغتنامه دهخدادکر. [ دِ ] (ع اِ) آوازه و ثنا و شرف ، و آن لغتی است در «ذِکْر» مر ربیعه را. (از منتهی الارب ). رجوع به ذکر شود. || بازیی است مر سیاهان و زنگیان را. (از منتهی الارب ).
