دیوارافکن
لغت‌نامه دهخدا
دیوارافکن . [ دی اَ ک َ ] (نف مرکب ) ویران کننده ٔ دیوار.
- پیل دیوارافکن ؛ پیل قوی ویران کننده ٔ دیوار. فیل نیرومند و قوی وآزموده که با نیروی او دیوار باره ٔ قلعه هارا فرو می افکندند : پیل نر خیاره و پنج ماده ٔ دیوارافکن دروازه شکن بباید باشد که بکار آید شهری را که حصار گیرند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 400).
- پیل دیوارافکن ؛ پیل قوی ویران کننده ٔ دیوار. فیل نیرومند و قوی وآزموده که با نیروی او دیوار باره ٔ قلعه هارا فرو می افکندند : پیل نر خیاره و پنج ماده ٔ دیوارافکن دروازه شکن بباید باشد که بکار آید شهری را که حصار گیرند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 400).
