دیوان کردن

دیوان کردن . [ دی ک َ دَ ] (مص مرکب ) قضاء. حکم . قضاوت کردن . داوری کردن و حکم دادن . مظالم راندن . داد دادن . (از یادداشت مؤلف ). || جزا دادن . کیفر دادن ؛ خدا دیوانش را بکند،نفرینی است به معنی خدا او را جزای بد دهد یا خدا او را بجزای عمل بدش بگیرد. (یادداشت مؤلف ). || تدوین کردن . جمع و گردآوری نمودن :
این فخر بس مرا که بهر دو زبان
حکمت همی مرتب و دیوان کنم .

ناصرخسرو.