ذاکر

ذاکر. [ ک ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از ذکر. یادکننده . بیان کننده . || شریف . || ثناگوی . ثناگوینده :
ذاکر فضل تو و مرتهن بِرّ تواند
چه طرازی به طراز و چه حجازی بحجاز.

منوچهری .

آنکه چون جدّ و پدر در همه ٔ حال مدام
ذاکر و شاکر باشد به بَر رب ّ علیم .

ابوحنیفه ٔ اسکافی (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 389).

|| روضه خوان . ذاکر سیدالشهداء. ج ، ذاکرون ، ذاکرین .