ذبالة

ذبالة. [ ذُ ل َ ] (ع اِ) پلیته . (دهار) (منتهی الارب ). فتیله . فلیته . ذُبّاله َ. پلیته ٔ افروخته . ج ، ذبال . (مهذب الاسماء). ذَبائل :
این همی گفت و ذباله ٔ نور پاک
از لبش میشد پیاپی بر سماک .

مولوی .