ذغالدانلغتنامه دهخداذغالدان . [ ذُ ] (اِ مرکب ) ظرفی غالباً از تُنُکه آهن که بدان از انبار ذغال برای منقل و اجاق و بخاری آرند. || انبار ذغال . || جائی کوچک و تنگ .
