ذناءلغتنامه دهخداذناء. [ ذَن ْ نا ] (ع ص ) تأنیث اَذن . و زنی که حیض او بازنایستد. زنی که حیض او نبرد. || زنی که آب بینی او از هر دو نای بینی روان باشد.
