ذوالحصیرینلغتنامه دهخداذوالحصیرین . [ ذُل ْ ح َ رَ] (اِخ ) لقب عبدالملک بن عبدالألَة و وجه تلقیب آن است که او را دو بوریای قیراندود بود که یکی را بروی و دیگری را بر پشت داشت و بدان سدّ راه خصم می کرد.
