ذوانتقام

ذوانتقام . [ ذُن ْ ت ِ ] (ع ص مرکب ) یکی از اسماء صفات . انتقام کشنده . خداوند عقوبت . صاحب انتقام . کینه کشنده : واﷲ عزیز ذوانتقام . (قرآن 3 / 4) و خدای غالب است خداوند عقوبت (ابوالفتوح رازی ص 505 ج 1). و در تفسیر آن گوید: آنگه بیان کرد که این کافران اصرار بر کفر که میکنند مرا در آن عجزی و نقصی نیست و غضاضتی که من عزیزم و غالب و اگر چه امروز تعجیل عقوبت نمیکنم برای مصلحت تکلیف را از من فائت نخواهند شدن در قبضه ٔ قدرت منند انتقام کشم از ایشان بحسب استحقاق ایشان . (ترجمه ٔ ابوالفتوح ص 507) و در سوره ٔ مائده ٔ آیه ٔ 96 نیز واﷲ عزیز ذوانتقام . آمده است خدا غالب صاحب انتقام است (تفسیر ابوالفتوح ج 2 ص 212) و در سوره ٔ ابراهیم آیه ٔ 48بدینسان آمده : ان ّ اﷲ عزیز ذوانتقام . بتحقیق خدا غالب انتقام کشنده است . (تفسیر ابوالفتوح ج 3 ص 222) و درسوره ٔ الزمر آیه ٔ 38 آمده است الیس اﷲ بعزیز ذی انتقام . آیا نیست خدا به غلبه کننده و کینه کشنده . (تفسیرابوالفتوح ج 4 ص 548). و در تفسیر آن گوید: و گفت نه خدای عزیز است و منیع و غالب و کینه کشنده از دشمنان خود. صورةً استفهام است و مراد تقریر. (ج 4 ص 491).