ذوزوائد
لغتنامه دهخدا
ذوزوائد. [ زَ ءِ ] (ع ص مرکب ) اسد ذوزوائد؛ شیر که پنجه و ناب و غرش بر جای دارد. ابن سیدة آورده است :
او ذی زوائد لایطاف بارضه
یفشی المهجهج کالذنوب المرسل .
او ذی زوائد لایطاف بارضه
یفشی المهجهج کالذنوب المرسل .
(از تاج العروس ).