ذوسطوةلغتنامه دهخداذوسطوة. [ س َ وَ ] (ع ص مرکب ) درشت . سخت صاحب سطوت : و گویند که سبب خشنودی بهرام از آن آتش بوده که بهمن مردی غیور و ذوسطوت بود و ملوک را ببطش و قوت خود قهر و قمع کردی . (تاریخ قم ص 83).
