ذکاءالرومی
لغت‌نامه دهخدا
ذکاءالرومی . [ ] (اِخ ) ابوالحسن . در معجم الادباء ج 7 در شرح حال منصوربن اسماعیل بن عمر از ضریر رأس عینی می آورد: و کانت بینهما (ای بین ابی عبید القاضی و منصوربن اسماعیل ) مناظرات فی الفروع أدّت الی الخصام فتعصب الامیر ذکا و جماعةُ من الجند لمنصور و تعصّب للقاضی ابوعبید جماعة منهم ابن الربیع الجیزی ... مارگلیوث در حاشیه مینویسد: هو ابوالحسن ذکاءالرّومی وَلی ّ من سنة 303 الی 307.
