ذکوةلغتنامه دهخداذکوة. [ ذَ کا ت ] (ع مص ) ذبح . گلو بریدن : و منه الحدیث : ذکوةالجنین ذکوة اُمه ؛ یعنی بچه ٔ درون شکم حیوان با ذبح کردن به وجه شرعی مادر او حلال شود و ذبح دیگر نخواهد.
