رادن
لغتنامه دهخدا
رادن . [ دِ ] (ع ص ) اسم فاعل از ردن . رجوع به رَدن و رَدَن شود. || (اِ) زعفران . || سرخی به زردی آمیخته . و منه بعیر رادنی و ناقة رادنیة؛ ای ، خالطت حمرته صفرة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). احمررادنی : خالطت حمرته صفرة کالورس . (اقرب الموارد).
