راعوفة

راعوفة. [ ف َ ] (ع اِ) راعوثة. سنگی که در تک چاه گذارند وقت کندن تا بر آن نشسته گل و لای آن را پاک سازند. (از تاج العروس ). (از اقرب الموارد). و فی الحدیث انه (ص ) حین سحرجعل سحره فی جف طلعة و دفن تحت راعوفة البئر. (اقرب الموارد) . سنگ که در بن چاه افکنند تا چاهکن بر آن نشیند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). و رجوع به راعوثة شود. || سنگی که بر سر چاه گذارند تا آنکه از چاه آب برمیدارد روی آن بایستد. (از اقرب الموارد) (از المنجد). سنگی است سر چاه که بر آن ایستاده شود. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). و رجوع به راعوثة شود.