رافعةلغتنامه دهخدارافعة. [ ف ِ ع َ ] (ع ص ) تأنیث رافع. رجوع به رافع شود. || (در اصطلاح دستور زبان عرب ) که رفعدهد. که در کلمه سبب رفع شود. || (اِ) جرثقیل . (از المنجد). رجوع به جرثقیل و جراثقال شود.
