رافقی
لغت‌نامه دهخدا
رافقی . [ ف ِ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن جعفربن احمد عاص رافقی ، معروف به ابن صابونی از اهل رقة بود سپس به بغداد رفت و در آنجا از احمدبن اسحاق ... و حسن بن جریر الصوری و احمدبن محمدبن صلت بغدادی روایت کردو ابوالحسن علی بن عمر دارقطنی از او روایت دارد. (از انساب سمعانی ).
