رامشگری
لغت‌نامه دهخدا
رامشگری . [ م ِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل رامشگر. مطربی . خنیاگری . مطربی و سازندگی . (شعوری ج 2 ورق 16) :
نه کس دید و نه مرغ و دیو و پری
نه کمتر شد آن بانگ رامشگری .
تو گفتی همه بیشه بزم پری است
درختی ز هر سو به رامشگری است .
|| شادی و طرب :
بفر تو گفتا همه مهتری است
ابا تو همه رنج رامشگری است .
نشینند شاهان برامشگری
خورند آب حیوان اسکندری .
این دو نوا نز پی رامشگری است
خطبه ای از بهر زناشوهری است .
نه کس دید و نه مرغ و دیو و پری
نه کمتر شد آن بانگ رامشگری .
اسدی .
تو گفتی همه بیشه بزم پری است
درختی ز هر سو به رامشگری است .
اسدی .
|| شادی و طرب :
بفر تو گفتا همه مهتری است
ابا تو همه رنج رامشگری است .
فردوسی .
نشینند شاهان برامشگری
خورند آب حیوان اسکندری .
نظامی .
این دو نوا نز پی رامشگری است
خطبه ای از بهر زناشوهری است .
نظامی .
