ران افشردن

ران افشردن . [ اَ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) کنایه ازتیز کردن و برانگیختن چیزی عموماً و اسب خصوصاً. (برهان ) (آنندراج ). انگیختن و تحریک کردن و مهمیز زدن اسب را برای حرکت . (ناظم الاطباء). رکاب کشیدن . فشردن زانوان بزور بر پهلوی اسب تند رفتن را :
بگفت و بیفشرد بر اسب ران
بمیدان درآمد چو شیر ژیان .

فردوسی .

بیفشرد ران رخش را تیز کرد
برآشفت و آهنگ آویز کرد.

فردوسی .

برانگیخت [ پیران ] اسب و بیفشرد ران
بگردن برآورد گرز گران .

فردوسی .

برآشفت برسان جنگی پلنگ
بیفشرد ران پیش او شد بجنگ .

فردوسی .

و رجوع به ران فشردن شود.