راه بردار. [ ب ُ ] (نف مرکب ) رشید. (یادداشت مؤلف ). راهنما. هادی . - راهبردار بجایی بودن ؛ وسیله و اسباب برای وصول بمقصد داشتن . - راهبردار بودن ؛ سراغ داشتن : پول یا مالی را بخود راهبردار نبودن ؛ پولی در خود سراغ نداشتن : یکشاهی بخودم راهبردار نیستم .(تداول عامه )؛ یعنی درخود سراغ ندارم . (یادداشت مؤلف ).

راه بردار

سر وقت،()کسی رفتن

سر و سراغ

لَا تَأْتِينَا

أَجِئْتَنَا

لَا تَأْتِيکُمْ

سرسراغ، سرسراغ گرفتن

سراغ دادن

سراغ داشتن

scouting

seeking

نیاکنیدن

جحش

کل گرفتن

خنک هوا

درفشانه

مهار سرعت تپه‌تقسیم

لغت‌نامه دهخدا