راه پذیرلغتنامه دهخداراه پذیر. [ پ َ ] (نف مرکب ) مقابل راهنمای . (یادداشت مؤلف ). که راه و طریقی بپذیرد : آگاه باش که درازی و کوتاهی افتد برانگیختن را از بهر یافتن متعلم راه پذیر از عالم راهنمای ... (کشف المحجوب سجستانی ).
