راه پیمای

راه پیمای . [ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) راه پیما. راه پیماینده . رونده ٔ راه . که راه طی کند. که راه پیماید. که راه رود. راهرو :
کعبه صفتند و راه پیما
باور کنی که آسمان و ماهند.

خاقانی .

و رجوع به راه پیما شود.