راوندی

راوندی . [ وَ ] (اِخ ) قطب الدین ابوالحسین سعیدبن هبةاﷲ متوفای سال 573 هَ . ق . که نهج البلاغه ٔ حضرت علی علیه السلام را شرح کرد و رساله ای در اثبات اینکه طریقه ٔ کلام در معرفت احکام دینی طریقه ای مطمئن و خالی از شبهه نیست نوشت و در آن نودوپنج مورد از موارد اختلاف بین شیخ مفید و سید مرتضی دو پیشوای نامی شیعه را یادآورد شد. (از خاندان نوبختی ص 77).