رباجی

رباجی . [ رَ جی ی ] (ع ص ) مرد سطبر تند و درشتخو که میان قریه و بادیه باشد. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مرد خشن و تندخو که میان دهکده و بادیه باشد. || مردی که به بیش از کردار خود افتخار کند. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة).